Pesë gjërat për të cilat pendohemi më shumë kur rritemi

Thuhet se një infermiere australiane ka shkruar një libër me titull (Pesë gjërat për të cilat pendohemi më shumë kur rritemi). Libri përfshin një përmbledhje:

Shumë të moshuar u pyetën para vdekjes se cilat janë gjërat më të mëdha për të cilat pendohen që kanë bërë (ose nuk i kanë bërë) nëse do të ishin sërish të rinj. Vihet re se janë pesë dëshira të përmendura nga shumica e të moshuarve, të cilat janë:

Së pari:

Do të doja të kisha guximin të jetoja për veten time dhe të mos jetoja atë që të tjerët prisnin ose donin nga unë.
Së dyti:

Do të doja të kisha më shumë kohë për familjen dhe miqtë e mi sesa të humbisja një jetë në një rutinë pune stresuese.

E treta:

Do të doja të kisha guximin t’i shprehja ndjenjat e mia hapur dhe shumë hapur. Shumë prej tyre i kanë fshehur ndjenjat e tyre për arsye të tilla si shmangia e konfrontimit me të tjerët ose sakrifikimi për njerëzit që nuk e meritojnë.

Së katërti:

Uroj që të qëndroj në kontakt me miqtë e mi të vjetër ose të rinovoj miqësinë me ta, sepse miqtë e vjetër janë të ndryshëm nga miqtë e tjerë, sepse ne ndihemi të lumtur me ta dhe sjellim kujtime të bukura fëmijërie me ta. Fatkeqësisht, ne distancohemi prej tyre në fazën e punës dhe ndërtimit të familjes derisa t’i humbasim përgjithmonë ose të dëgjojmë për vdekjen e tyre të papritur.

Së fundi:

Do të doja ta kisha kuptuar herët kuptimin e vërtetë të lumturisë, pasi shumica prej nesh e kuptojnë shumë vonë se lumturia ishte një gjendje shpirtërore që nuk lidhej me paratë, pozitën apo famën. Lumturia ishte një zgjedhje që mund të arrihej me më pak përpjekje dhe një kosto më të thjeshtë.