Trajtimi i Kuranit nga dimensioni social

I Lartmadhëruari tha:

“A e ke parë ti (a e sheh) atë, që përgënjeshtron përgjegjësinë dhe llogarinë në botën tjetër.”

Kush eshte ai qe gënjen per fene??.

Ai që mohon fenë nuk është vetëm ai që nuk beson ekzistencën e Zotit, as ai që mohon një nga shtyllat e besimit apo islamit, dhe jo vetëm ai që mohon domosdoshmërisht njohjen e fesë.

Ai që e mohon fenë sipas ligjit hyjnor është ai që e lë jetimin.

Është ai që margjinalizon kategorinë e jetimëve që kanë humbur dikë për t’i mbështetur dhe kujdesur për ta.

Ai që gënjen për fenë është ai që i margjinalizon të varfërit dhe nevojtarët dhe nuk ka ligjëruar ligje që i mbrojnë ata nga varfëria dhe vështirësitë.

Ai që gënjen për fenë është ai që vendos taksa që rëndojnë qytetarët dhe i shtojnë ata në varfëri, skamje dhe nevojë.

Ajo që qëndron për fenë është sistemi që nuk mbron segmentet e varfra të shoqërisë dhe nuk siguron të drejtën e tyre legjitime për ushqim, pije, strehim, arsim dhe mjekësi.

Ky është koncepti i atyre që mohojnë fenë në Kur’an. Kur’ani Famëlartë e konsideron drejtësinë shoqërore si kriterin e vërtetë të besimit dhe vijën ndarëse ndërmjet besimit dhe mosbesimit.

Pastaj citati vjen për ta vërtetuar këtë kuptim, andaj mjerë adhuruesit që janë neglizhues në namazin e tyre, fatkeqësisht, sipas kulturës sonë mbizotëruese fetare, suren El-Ma’on e trajtojmë si kapitull me ajete të thyera, dhe një ajet. nuk ka asnjë lidhje me një tjetër, por e vërteta është se neglizhuesit në lutjet e tyre janë ata që anashkalojnë një të vërtetë të madhe, që është se namazi ka një funksion shoqëror që lidhet me reformimin e shoqërisë dhe dashurinë për të mirën për të gjithë njerëzit, dhe se namazi parandalon imoralitetin dhe keqbërjen, dhe e gjithë kjo lidhet ngushtë me atë që filloi sureja e nderuar, sepse Zoti i Madhëruar i paralajmëron ata që e lënë pas dore namazin e tyre duke lënë pas dore nevojat e jetimëve, të varfërve dhe nevojtarëve, për të shkujdesurit.

Ka ardhur koha që ne të kuptojmë se mesazhi i Zotit zbriti te njerëzit e tokës për të adresuar problemet e drejtpërdrejta njerëzore, zbriti nga qielli në tokë për lumturinë njerëzore, për të arritur drejtësinë dhe për të parandaluar padrejtësinë dhe agresionin.

Dr. Muhamed el-Faqih