Kur vjen një predikues injorant, ai e ka marrë islamin si pjesë, dhe vlerat e luftës i njeh vetëm nga këto anë, shikon se formati Kuranor i vlerave nuk i shërben konceptit që ai kupton për Islamin, ndaj e përdor këtë stil nën pretekstin e kopjimit të të gjitha këtyre teksteve me një varg shpate, godet plotësisht formatin Kuranor dhe thirrja bëhet jashtë Islamit sepse stili është me defekt.
Myslimanët fanatikë e kuptojnë Islamin bazuar në zgjerimin e tij të hershëm, si shpalljen e luftës kundër pjesës tjetër të botës derisa bota ose të pranojë Islamin ose të pranojë sundimin e Khalifit musliman. Ky është Islami i fanatikëve dhe është i vetmi model i suksesshëm që ata dinë. Kur ai fanatik, megjithatë, ndeshet me vlerat e mëshirshme të Kuranit, e vetmja rrugë në dispozicion për të për të justifikuar dëshirat e tij për t’u zgjeruar përmes luftës, është të pretendojë se të gjitha vargjet e mëshirës dhe dashurisë në Kur’an janë shfuqizuar nga “vargu i shpatës”.
Kështu filloi abrogimi, një mjet i përdorur nga fanatikët për të justifikuar dëshirat e tyre për t’i shpallur luftë botës. Lufta në Islam justifikohet vetëm për vetëmbrojtje të shtetit. Nuk ka asnjë formë tjetër lufte të lejuar ose që mund të justifikohet në Kuran.