Jo rrallëherë shohim individë apo grupime që kanë synim “edukimin” e “udhëzimin” e të tjerëve

Jo rrallëherë shohim individë apo grupime që kanë synim “edukimin” e “udhëzimin” e të tjerëve, duke mos patur kohë të merren me veten as edhe një moment. I “edukojnë” dhe u japin vulën e udhëzimit kinse të drejt të tjerëve ndërsa në realitet nuk gjejnë as edhe një moment kohë për veten e tyre për të vlerësuar se ku gjinden në çështjen e edukimit dhe udhëzimit vet ata. I dëgjojmë shpesh duke thënë: Zoti të udhëzoftë, apo Zoti të drejtoftë. Në realitet do ishte mirë që s’pari vet ata të dinë se në cilin udhëzim apo drejtim aludojnë. Njerëzit do u besonin me një kusht, që ata pas verifikimit të vetes së tyre në çështjen e udhëzimit, këtë do kishin drejt t’ua dëshironin edhe tjerëve. S’pari do ishte mirë të kuptojmë prej tyre se çka është udhëzim e drejtim. Nëse synojnë me udhëzimin besimin në Zotin Një, është një lutje e mirë që duhet kihet parasysh. Por, njeriu njëherë beson dhe nuk lëkundet e për këtë arsye nuk ka nevojë lutja e tyre ditore me: Zoti të udhëzoftë.