“Dhe bashkëpunoni në mirësi dhe devotshmëri, por mos bashkëpunoni në mëkate dhe agresion.”

“Dhe bashkëpunoni në mirësi dhe devotshmëri, por mos bashkëpunoni në mëkate dhe agresion.”

Devotshmëria konsiderohet si qëllimi përfundimtar në legjislacionin islam dhe nuk ka adhurim apo një nga detyrat e detyrueshme përveç se e vërteta, i Madhërishmi, e ka qartësuar se qëllimi i saj është devotshmëria.

Pra, çfarë është devotshmëria?

I Lartmadhëruari ka thënë: Dhe bashkëpunoni në mirësi dhe devotshmëri, por mos bashkëpunoni në gjynahe dhe mëkate.

Burimi më i mirë për thënien e Kur’anit është vetë Kur’ani.
Cili është interpretimi i devotshmërisë përmes ajetit?
Dhe bashkëpunoni në drejtësi dhe devotshmëri, por mos bashkëpunoni në mëkat dhe agresion.
Shqyrtoni dy frazat e kundërta në ajetin fisnik… (drejtësia dhe devotshmëria) dhe (mëkati dhe agresioni), sepse drejtësia përputhet me mëkatin dhe devotshmëria përputhet me agresionin, kështu që e kundërta e devotshmërisë është agresioni, dhe agresioni është padrejtësi absolute, shkelje, dhe çdo e kundërt e drejtësisë është agresion, padrejtësi dhe shkelje.
Prej këtu duhet të kuptojmë pse Zoti i Madhëruar i lidhi obligimet e tij ligjore me devotshmërinë dhe tregoi se adhurimi nuk ka vlerë nëse nuk arrihet devotshmëria dhe i Madhërishmi ka thënë: Zoti pranon vetëm prej të drejtëve. Nëse ata nuk i frikësohen Zotit, Zoti nuk do t’ua pranojë adhurimin.

Pse devotshmëria konsiderohet qëllimi përfundimtar?
Nëse ajo që nënkuptohet me devotshmëri është ndërprerja e dëmit dhe agresionit, realizimi i drejtësisë dhe kthimi i padrejtësisë, siç tregohet në ajetin kuranor, atëherë kjo do të thotë se devotshmëria është themeli mbi të cilin bazohet gjithësia, kështu që nuk është e mundur të imagjinohet se Zoti do të adhurohet në tokë pa devotshmëri dhe nuk është e mundur që një ndërtesë apo qytetërim të krijohet në tokë pa devotshmëri.
Agresioni që është kundër devotshmërisë, siç e kemi treguar, në mënyrë të pashmangshme do të çojë në paqëndrueshmëri në toka, konfliktet, mosmarrëveshjet, kaosi, gjakderdhja dhe dhunimi i shenjtërive, dhe të gjitha këto bien ndesh me qëllimin kryesor të krijimit, që është arritja e qëndrueshmërisë në tokë, dhe shkëmbimi i përvojave dhe bashkëpunimi mes tyre, dhe kjo mund të arrihet përmes paqes së përgjithshme ndërmjet shoqërive, kështu që Zoti i Madhëruar e bëri devotshmërinë në shkallën më të lartë të qëllimeve në Kuranin Famëlartë.
Devotshmëria në këtë kuptim nuk është vetëm një interes Islam, por më tepër është një interes i përgjithshëm njerëzor, kështu që nuk ka siguri, paqe , stabilitet, apo qytetërim vetëm se me devotshmëri.

Foltash