Nderimi i fqinjit dhe dashamirësia ndaj tij në Islam

 
Të nderosh fqinjin dhe të jesh i sjellshëm me të është pjesë e besimit dhe vërtetohet nga ajo që tha Zoti në Kuran:
“Adhuroni vetëm Zotin; Mos ia atribuoni hyjninë të tjerëve. Jini të mirë me prindërit tuaj, me të afërmit tuaj, me jetimët, me të paaftët, me fqinjët e afërt dhe të largët, me miqtë e ngushtë, me udhëtarët e bllokuar dhe me ata që duart tuaja të djathta i mbajnë në besim. Zoti nuk i do ata që janë mendjemëdhenj dhe plot krenari.”
Nderimi i fqinjit nuk kufizohet në mikpritjen ose të qenit i këndshëm – përkundrazi, nderimi i fqinjit është më i përgjithshëm se kaq, dhe përfshin:
Të jesh i sjellshëm me të dhe të mos e dëmtosh, për ta vizituar nëse është i sëmurë, dhe
Të jesh i durueshëm me të nëse ai nuk ishte i sjellshëm. Për ta uruar kur të ketë sukses,
për ta ngushëlluar nëse i ndodh diçka e keqe.
Nderimi i fqinjit shkon më tej sesa nderimi i tij sa është gjallë, duhet ta nderojmë edhe pas vdekjes së tij, duke ndjekur varrimin e tij dhe duke i ngushëlluar familjes së tij. Kur përmendim fqinjin tonë të ndjerë, të përmendim vetëm sjelljet më të mira të tij.
Meqenëse nderimi i fqinjit është kaq i rëndësishëm në Islam, Profeti ynë i dashur, paqja qoftë mbi të, tha: Xhibrili vazhdoi të përmendte rëndësinë e nderimit të fqinjit derisa mendova se do të më thoshte se ai do të jetë ndër ata që do të më trashëgojnë mua.