Më dëgjon…

Kam kohë që trokas në tëndën zemër,

Si një endacak, një porte hekuri,ndryshkur

Hera-herës, të thërras shpirt e herë në emër…

Më përgjigjet vjeshta e një gjethe e tharë, vyshkur !

Pse u ktheve kështu, kaq i ftohtë, si i pa jetë…

Si një manekinë që vitrinave qëndron heshtur,

As nuk mi hedhë sytë, as dëgjon, as fletë..!

Po vënitet syve të mij, ajo jotja e bukur, e qeshur !

Më mirë po shkoj, si shkon vjeshta me shi,

Po të them,lamtumirë,skam kohë të pres.

Në zemrën tënde, po ndez dhimbshëm një qiri,

Ku fshehtas ëndrrës do vij deri në mëngjes !

Anita Hoxha