Shumë kohë më parë, një burrë i mençur, ndërsa po u afrohej viteve të pleqërisë, thirri më të voglin prej djemve dhe i tha:
“Bir, e kam kaluar gjithë jetën duke edukuar botën. Tani, në momentet e mia të fundit dua të të them diçka të rëndësishme.”
Ndërsa e dëgjonte këtë djaloshi, po e shikonte me vëmendje të atin. Pikërisht atëherë babai i tij tha: “Por para kësaj shko dhe më sill një copë qymyr dhe një copë dru sandali”.
Të birit i tingëlloi e gjitha kjo shumë e çuditshme, por meqë ishte urdhër i babait të tij, ai doli për të sjellë qymyr dhe dru sandali.
Ai shkoi në kuzhinë ku gjeti lehtësisht një copë të madhe qymyr, e mori dhe e mbajti në njërën dorë. Pastaj shkoi në kopshtin e shtëpisë së tij ku kishte një pemë të vogël sandali.
Meqë në njërën dorë mbante qymyr, me dorën tjetër theu një copë dru sandali nga pema. Pasi mori të dyja gjërat, ai u kthye te babai i tij.
Duke parë të dyja gjërat në duart e tij, babai i kërkoi që t’i hiqte të dyja gjërat nga duart pikërisht atje. Djali bëri atë që i kërkoi dhe më pas ishte gati të largohej për të larë duart.
Kur e pa këtë, babai i tij e ndaloi dhe i tha: “Prit bir, më trego duart”.
Kur i biri tregoi duart, babai e mori djalin e tij në duar dhe më pas duke parë dorën në të cilën mbante qymyr, tha:
“Bir, shiko.. kjo dorë u nxi sapo mbaje qymyr në të. Edhe pasi e hodhe, bloza mbeti në dorë. E tillë është shoqëria e njerëzve të gabuar. Të dhemb të jesh me ta edhe nëse nuk janë aty, e merr njollën (reputacion të keq) për gjithë jetën.”
Pastaj duke parë dorën tjetër në të cilën mbante dru sandali, babai tha:
“Nga ana tjetër shoqëria e njerëzve të mirë është si kjo pjesë e drurit të sandalit. Nëse ju bëjnë shoqëri, ju merrni shumë njohuri dhe edhe pasi të largohen, aroma e mendimeve të tyre të mira do të mbetet gjithmonë me ju për jetën. Prandaj, qëndro gjithmonë në shoqërinë e njerëzve të mirë.”