Foltash Informohu drejt
Ne kemi nevojë për guxim për të fituar betejat e jetës, por na duhet shumë guxim për të pranuar humbjen kur ajo është e pashmangshme. Fakti është se shumica e betejave të jetës humbasin në fund.
Këtu qëndron kuptimi i vërtetë i guximit, guximi për të pranuar humbjen, që do të thotë të pranosh falimentimin, dështimin, humbjen, ndarjen, dhimbjen, mërzinë, sëmundjen, vdekjen etj., dhe në fund guximin për të jetuar.
Mospranimi i humbjes ose fajësimi i një lloji “shpirti të lig”, si në interpretimet magjike, e privon një person të kuptojë shkaqet dhe kufizon humbjet, por përkundrazi anulon mundësinë për të investuar humbjen për rritje të mëtejshme. Sepse fazat e rritjes nuk janë gjë tjetër veçse humbje që ne i pranojmë, i interpretojmë mirë dhe më pas i investojmë për avancim të mëtejshëm.
Prandaj, nuk kërkohet që të mos humbasim, pasi kjo nuk është as e mundur dhe as e dobishme, por ajo që kërkohet është që t’i përballojmë mirë humbjet dhe t’i investojmë siç duhet.
Përkundrazi, në të gjitha përvojat e jetës personale ka njëfarë humbjeje: në martesë dhe jo në martesë, në lindjen dhe mosbërjen e fëmijëve, në punë dhe mospunë, në dashuri dhe mosdashuri etj. Nuk na mbetet gjë tjetër veçse të pranojmë atë që do të humbasim, për ta investuar për rritje të mëtejshme, çfarëdo qofshin zgjedhjet tona në këtë jetë kalimtare.
Dhe kështu them:
Ju rriteni vetëm kur pranoni humbjet tuaja.
Kjo është po aq e vërtetë për individët, po aq edhe për shoqëritë.
Nga shkrimet e filozofit Saeed Nasheed
