Sa herë që kemi një mbështetje, ne mësohemi dhe kufizohemi në atë burim, njëkohësisht pranojmë të varfërohemi me kohën dhe gravitojmë në dembelizëm. Ne nuk bëjmë asgjë, dhe as nuk hidhemi në veprim derisa të mos kemi nevojë absolute, derisa errësira të na rrethojë.
Pemë të tilla mbillen në çdo fazë të jetës dhe nëse jemi të ngecur, atëherë duhet t’i presim pemët e tilla me një goditje, sepse kjo është mënyra e vetme për të përparuar.
Ne duhet të dalim nga zona jonë e rehatisë për të jetuar një jetë të suksesshme.