Ka shumë mënyra për të ndihmuar dikë, vetëm dëshira duhet të jetë aty.

Rrugës për në shtëpi, një zotëri pa një letër me mesazh të shkruar me shkrim dore të vendosur në shtyllën elektrike. Ai u afrua dhe filloi të lexonte…

“Dje kartëmonedha ime prej pesëdhjetë rupi ra në këtë rrugë. Unë nuk shoh si duhet dhe nuk munda ta gjej, kushdo që e gjen i lutem ta dorëzojë..!!”

…shkruhej në atë letër dhe poshtë atyre rreshtave shkruhej një adresë shtëpie.

Pasi e lexoi atë, njeriu mendoi se 50 rupi janë kaq të vogla në vlerë, megjithatë dikush e vendosi këtë njoftim, atëherë duhet të jetë shumë e rëndësishme për personin që e vendosi këtë këtu.

Ai burrë mbërriti menjëherë në adresën e dhënë dhe trokiti në derë. Pas pak doli një grua e moshuar. Duke pyetur më shumë, burri mësoi se zonja e moshuar jetonte vetëm në atë shtëpi.

Zotëria i tha: “Madam, e gjeta kartëmonedhën tënde të humbur prej 50 rupi. Unë kam ardhur për t’jua dhënë.”

Duke dëgjuar atë plaka, filloi të qante dhe tha: “Bir, deri më tani rreth 70-75 persona më kanë kthyer kartëmonedha 50 rupi.“

”Nuk di te lexoj. Unë jetoj vetëm dhe shikimi im është gjithashtu i dobët. Nuk e di kush është ai, duke parë këtë gjendjen timen, ai person duhet ta ketë bërë me qëllim atë letër për të më ndihmuar mua.”

Pasi njeriu këmbënguli vazhdimisht, plaka i mori ato para, por gjithashtu i bëri një kërkesë këtij zotërie.

Ajo i kërkoi atij: “Sigurohuni që ta grisni dhe ta hidhni atë letër të ngulur në shtyllë përpara se të largoheni.”

Ai u përgjigj me po. Ndërsa po kthehej, zotëria mendoi: “Edhe para kësaj, plaka duhet t’i ketë kërkuar të gjithë njerëzve që ta grisin atë letër, por ajo është ende atje. Kur askush nuk e kishte grisur atë, pse ta grisja unë?”

Më pas mendova për njeriun që publikoi atë letër se sa i sjellshëm dhe i mençur duhet të ketë qenë ai njeri që gjeti këtë mënyrë për të ndihmuar atë zonjë të moshuar.

Ka shumë mënyra për të ndihmuar dikë, vetëm dëshira duhet të jetë aty.