Filozofi holandez Spinoza në lidhje me botëkuptimin e tij rreth Zotit, shkroi në shekullin e shtatëmbëdhjetë:
“Mendoj se Zoti foli kështu”:
Unë dua që ju të dilni në botë dhe të shijoni jetën.. Unë dua që ju të kënaqeni, të këndoni dhe të punoni.. dhe të shijoni gjithçka që kam bërë për ju.
Mos më akuzo se jam përgjegjës për varfërinë tënde. Kurrë nuk të thashë se kishte diçka të keqe në ty. Nuk thashë se ke bërë një mëkat.
Mua mund të më lexoni gjatë agimit, në një peizazh, në pamjen e një miku, në gruan tuaj, në burrin tuaj, në sytë e femiut tuaj.!!
Mos kini frike prej meje.. unë nuk do ju gjykoj dhe nuk do ju kritikoj, nuk detyroj dhe as dënoj, jam dashuri e pastër..!!
Respektoni atë që është ndryshe me ju dhe mos bëni atë që nuk dëshironi për veten tuaj.
Gjithçka që unë kërkoj nga ju është t’i kushtoni vëmendje jetës tuaj, dhe që vullneti juaj i lirë të jetë udhërrëfyesi juaj, dhe të formojë një element me natyrën, sepse ti je pjese e saj.. kujdesu për të dhe do te kujdeset për ty.
Unë të bëra absolutisht të lirë.. Ti je i lirë të krijosh parajsën ose ferrin nga jeta jote!!
Të besosh.. do të thotë të kundërshtosh, të imagjinosh, dua të më ndjesh në veten tënde.. kur kujdesesh për kafshët, dhe kur përqafon të voglën tënde.
Nuk do vrisje për mua…
Mos ua pre kokat të tjerëve.
Nuk kam nevojë që ti ta bësh këtë…
Dhe mos më kërko larg. Nuk do të më gjesh. Unë jam këtu në gjithësi. Unë jam gjithësia..
Unë jam dashuria.