Pse jetojmë?
Besojmë se jeta dënon dhe shpërblen dhe se ajo ngadalëson e nuk neglizhon dhe kjo është dëshmia si më poshtë:
Njoh njerëz që kanë braktisur fëmijët e tyre dhe pikëllimi i tyre vazhdon t’i ndjekë si fantazmat e natës dhe e fshehin pikëllimin e tyre nga të tjerët. Hidhërimi i fshehur është një dhimbje më e madhe.
Të gjithë njohim njerëz që janë dënuar nga jeta sepse kanë shkelur rregullat e të ushqyerit të shëndetshëm, kanë lënë pas dore detyrat sportive, nuk e kanë zbutur trurin me lexim dhe meditim, nuk e kanë përdorur mendjen në punët e tyre, nuk kanë kontrolluar emocionet e tyre, kështu që mjerimi i shpirtit të tyre ishte i dukshëm në fytyrat e tyre, pavarësisht kokëfortësisë dhe mohimit
Ne duhet t’i besojmë jetës dhe të besojmë në zgjidhjet që na propozon jeta, të cilat mund të mos i shohim në mes të trishtimit, frikës dhe zemërimit. Ndonjëherë mjafton të dish të mos bësh asgjë derisa vetë jeta të përmbushë detyrën e saj.
Çështja këtu është të dini se si të mos bëni? Mosveprimi, nga ana tjetër, mund të kërkojë zotërim, ashtu si edhe folja.
Shumica e plagëve dhe sëmundjeve të trupit shërohen nga vetë trupi, dhe për këtë mjafton që të mos bëjmë gjë tjetër veç aftësisë, pasi trupit i japim qetësinë që kërkon për të vepruar vetë dhe nëpërmjet tij vepron jeta. .
Ajo që e bën trupin të shërojë plagët e veta është vullneti për të jetuar.
Është e vërtetë se rregullat e shëndetshme të sjelljes ushqimore, motorike, sportive dhe emocionale nuk parandalojnë sëmundjet, por e bëjnë trupin të gatshëm për të ndihmuar jetën në planin e rikuperimit.
Vetë jeta ndonjëherë e realizon atë që kërkohet në fshehtësi të plotë. Kur ndihma mjekësore është e nevojshme, ajo është e suksesshme për aq sa respekton dhe ndihmon planin e jetës. Pra, nuk është rastësi që ne përdorim termin “ndihmë mjekësore”.
Jeta na shpërblen me gëzim e shërim, na dënon me sëmundje dhe mjerim dhe mund t’u japë fatkeqve mjetet për të kompensuar humbjet e tyre, por kur në fund na lë në kthetrat e vdekjes, nuk është sepse ka dështuar, por për shkak se na ka shteruar të gjitha mundësitë dhe nëse e kemi ndihmuar ashtu siç duhet, apo nuk e kemi ndihmuar siç duhet, duhet t’i themi lamtumirë me falënderim, sepse ajo nuk na braktisi lehtë.
Askush nuk heq dorë lehtë nga jeta.
Rezistoni deri në frymën e fundit, dhe përmes saj rezistoni jetës.