Pranimi, i pari i rregullave të jetës

Pranimi, i pari i rregullave të jetës

Rregulli i parë i jetës është të pranosh vetë jetën, ashtu siç është. Pranimi nuk do të thotë dorëheqje, por aftësi për të supozuar atë që na rrethon dhe atë që ndodh me përulësi dhe gjithashtu objektivitet. Jeta është ajo që është dhe një qëndrim varet nga secili prej nesh: ai i të mësuarit nga rrethanat që nuk i kemi zgjedhur, por me të cilat duhet të jetojmë.

Pasoja e mospranimit të realitetit është vuajtja e përhershme. Kjo çon në një betejë të brendshme që humbet gjithmonë. Pranimi, nga ana tjetër, çon në të mësuarit nga çdo situatë.