Ma bëj edhe një shtëpi të fundit”, – i tha pronari… Marangozi pranoi, por u pendua ditën kur dorëzoi çelësat..!

Ma bëj edhe një shtëpi të fundit”, – i tha pronari… Marangozi pranoi, por u pendua ditën kur dorëzoi çelësat..!

Një herë pati jetuar një mjeshter që ishte vërtet i zoti në punën e tij. Ai punonte shumë dhe ndërtonte shtëpi të bukura. Me kalimin e kohës mosha filloi ta lodhte dhe ndjeu se trupi i tij nuk ishte aq i fortë sa dikur.

Gjithashtu ai fitoi para të mjaftueshme për të jetuar një jetë të qetë dhe të lirë me familjen e tij për pjesën tjetër të jetës së tij. Kështu, ai vendosi se ishte koha për t’u tërhequr nga gjithë ajo punë e vështirë.

Ai shkoi te punëdhënësi i tij dhe e informoi për daljen në pension. Punëdhënësi ishte i trishtuar kur dëgjoi për pensionimin e tij dhe të shihte punëtorin e tij të mirë të largohej.

Përpara se punëkryersi të largohej, punëdhënësi i tha: “Unë e di që ju dëshironi të dilni në pension, por ju kërkoj nëse mund të më ndërtoni një shtëpi të fundit si një nder personal.”

Duke qenë një i punësuar për një kohë kaq të gjatë, marangozi ra dakord dhe gjithashtu u sigurua që ky të ishte projekti i tij i fundit.

Mjeshtri kishte ndarë mendjen e tij për daljen në pension, kështu që edhe kur pranoi propozimin, marangozi nuk i kushtoi shumë rëndësi detajeve të ndërtesës që po ndërtonte si projekt të fundit.

Mjeshtri kishte punuar gjithë jetën e tij me gjithë zemër dhe në mënyrën më të mirë që mundi, por këtë herë zemra e mjeshtrit nuk ishte te puna e tij. Ai iu bëri një mjeshtëri të dobët pasi donte të mbaronte punën sa më shpejt që të ishte e mundur dhe të largohej për në pension.

Kur mbaroi puna, marangozi thirri punëdhënësin e tij dhe i tregoi shtëpinë që kishte ndërtuar. Punëdhënësi mbërriti atje dhe mbante disa letra në dorë.

Ndërsa mjeshtri shtriu dorën t’i dorëzonte çelësat e shtëpisë punëdhënësit, punëdhënësi i tij ia mbajti grushtin dhe i mbështolli ato çelësa në duar dhe ia dha ato letra duke i thënë: “Kjo është shtëpia jote. Është një dhuratë nga unë për ty pas kaq shumë vitesh në jetën tuaj në këtë kompani.”

Mjeshtri ishte i befasuar dhe i tronditur. Ai mendoi me vete: “Sa turp! Sikur ta dija se po ndërtoj shtëpinë time, do të kisha ndërtuar më mirë se çdo shtëpi tjetër që kam ndërtuar në gjithë jetën time…”

Mësimi:

Kur pranojmë për të kryer ndonjë punë, duhet ta bëjmë atë me ndershmëri dhe në mënyrën të mirën që dimë, në të kundërt është më mirë që të mos e pranojmë fare